از بس قماش دامن دلدار نازک است

دستم زکار اگر نرود کار نازک است

از طوف گلشنت ادبم منع می کند

کیفیت درشتی این خار نازک است

تا دم زنی چو آینه گردانده است رنگ

این کارگاه جلوه چه مقدار نازک است

عرض وفا مباد وبال دگر شود

ای ناله عبرتی که دل یار نازک است

تاکشت جنبش مژه سیل بنای اشک

بی پرده شدکه طینت هموار نازک است

!ی نازنین طبیب ز دردت گداختم

پیش آ، که نالهٔ من بیمار نازک است

فرصت کفیل این همه غفلت نمی شود

خوابت گران و سایهٔ دیوار نازک است

مشکل به نفی خودکنم اثبات مدعا

آیینه وهم و خاطر زنگار نازک است

وحدت به هیچ جلوه مقابل نمی شود

بی رنگ شوکه آینه بسیار نازک است

اظهار ما ز حوصله آخر به عجز ساخت

چندان که ناله خون شده منقار نازک است

اندیشه در معاملهٔ عشق داغ شد

آیینه اوست یا منم ، اسرار نازک است

بیدل نمی توان ز سر دل گذشتنم

این مشت خون زآبله صد بارنازک است